Zestawiamy w skrócie najważniejsze przyczyny niepowodzeń w leczeniu pooperacyjnych zaburzeń czynności ruchowej jelita, podkreślając następujące błędy postępowania: 1) za długie wyczekiwanie bierne w razie pogarszania się ogólnego stanu chorego; 2) zbytnie poleganie na personelu pomocniczym; należy kontrolować osobiście, czy zarządzenia nasze (np. wysoki wlew) są wykonane technicznie prawidłowo; 3) pocieszanie się, że w przypadkach zwykłego pooperacyjnego niedowładu jelit perystaltyka wróci do stanu prawidłowego bez zabiegów szczególnych. Chory może umrzeć wskutek zwykłego porażenia jelit, nawet bez zapalenia otrzewnej; 4) za późne wprowadzenie rurki Millera-Abbotta lub sondy Harrisa, a w przypadku, gdy brak ich – za późne utworzenie przetoki kątnicy lub jelita cienkiego; 5) rozpoznanie niedrożności jelit w przypadku zwykłego niedowładu, co jest przyczyną wykonania ciężkiego zabiegu operacyjnego tam, gdzie wystarcza zwykła przetoka gazowa; 6) rozpoznanie niedowładu pooperacyjnego jelit i wytworzenie przetoki gazowej w przypadku niedrożności; 7) przyjęcie założenia, że w rozlanym zapaleniu otrzewnej każdy zabieg jest skazany z góry na niepowodzenie; 8) zaniechanie zabiegów po wystąpieniu poprawy – w przekonaniu, że polepszenie będzie szło trybem własnym; pogorszenie może nastąpić ponownie już po kilku godzinach lub następnego dnia po zaprzestaniu zabiegów. [więcej w: wąsonogi, leki dla seniorów, dialab wyniki online ]
Powiązane tematy z artykułem: dialab wyniki online leki dla seniorów wąsonogi