Powikłania wewnątrznaczyniowe centralnego zabiegu cewnikowania żylnego przez miejsce wkłucia cd 5

Metoda Holma-Bonferroniego23 została wykorzystana do wyjaśnienia wielokrotnego testowania pierwotnego wyniku w dwóch porównywanych parach wyższości. Dlatego uznano, że wartość P mniejsza niż 0,025 wskazuje na istotność statystyczną dla niższej wartości P, a wartość P mniejszą niż 0,05 uważano za wskazującą na istotność dla wyższej wartości P. Wyniki
Charakterystyka wyjściowa i proceduralna oraz obserwacja
Łącznie w badaniu wzięło udział 3027 pacjentów. Łącznie uwzględniono 3471 cewników (1284 szyjnych, 1171 udowych i 1016 podobojczykowych), z których 2532 (72,9%) zostało losowo przydzielonych na schemacie trzech opcji (845 szyjnych, 844 udowych i 843 podobojczykowych) (Figura 1) . Przyczyny wyłączenia jednego z trzech obiektów podano w tabeli S3 w dodatkowym dodatku. Cewniki zostały umieszczone w losowo wyznaczonym miejscu i boczne w 3154 przypadkach (90,9%) ogółem, w tym 866 przypadków (85,2%) przypisanych do miejsca podobojczykowego, 1174 przypadków (91,4%) przypisanych do miejsca szyjnego i 1114 przypadków (95,1% ) przypisane do miejsca kości udowej (ryc. 1).
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym. Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka pacjentów związanych z cewnikiem i procedura. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym zgodnie z miejscem wprowadzenia cewnika była dobrze zrównoważona między grupami w obrębie trzech grup. porównanie wyboru i trzy porównania parami (tabela 1). Charakterystykę cewnika i postępowanie przedstawiono w Tabeli 2. Użycie anatomicznych punktów orientacyjnych było częstsze w grupach podobojczykowych i udowych niż w grupie szyjnej. Cewnikowanie wykonano szybciej w grupie kości udowej niż w każdej z dwóch pozostałych grup. Produkty na bazie alkoholu były dominującymi środkami antyseptycznymi do czyszczenia miejsca wprowadzenia cewnika; Częstotliwość stosowania produktów zawierających chlorheksydynę była podobna w różnych miejscach insercji.
Mediana czasu trwania stosowania cewnika wynosiła 5 dni dla każdego z trzech miejsc insercji (Tabela 2). Żaden pacjent nie zginął podczas obserwacji. W 101 przypadkach brakowało cewnikowych hodowli i hodowli krwi obwodowej (2,9%). Brak danych dotyczących bezobjawowej zakrzepicy żył głębokich w 2049 przypadkach (59,0%).
Zakażenie cewnikiem i objawowa zakrzepica żył głębokich
Ryc. 2. Ryc. 2. Komplikacje w porównaniu z trzema różnymi metodami, według grupy pacjentów ze wstawianiem. Pierwotny punkt końcowy (złożony z objawowej zakrzepicy żył głębokich i zakażenia krwi) różnił się istotnie pomiędzy grupami w miejscu wstawienia (P = 0,02 przez test log-rank), podobnie jak główny drugorzędny punkt końcowy bezpieczeństwa (komplikacje mechaniczne) (P = 0,047 w teście chi-kwadrat).
Tabela 3. Tabela 3. Porównanie porównań do wyników w teście Intention-to-Treat.W przypadku porównania trzech opcji wystąpiło 50 nieduplikowanych pierwotnych zdarzeń wynikowych (tj. Zdarzeń, które nie wystąpiły w tym samym cewniku), a ich częstość występowania była różna. zgodnie z losowo przydzielonym miejscem wprowadzenia cewnika, z 8 zdarzeniami w grupie podobojczykowej, 20 zdarzeniami w grupie szyjnej i 22 zdarzeniami w grupie kości udowej (odpowiednio 1,5, 3,6 i 4,6 na 1000 cewników), P = 0,02 ) (Rysunek 2)
[przypisy: małopłytkowość samoistna, medyceusz bazarowa, gineintima acticand opinie ]