Fikolina-3, kodowana przez gen FCN3 i ulegająca ekspresji w płucach i wątrobie, jest cząsteczką rozpoznawczą w szlaku lektynowym układu dopełniacza. Heterozygosity dla mutacji zmiany ramki FCN3 (rs28357092), prowadzącej do zniekształcenia końca C cząsteczki, występuje u osób bez choroby (częstość alleli wśród białych, 0,01). Opisujemy pacjenta z nawracającymi zakażeniami, który był homozygotyczny pod względem tej mutacji, który miał niewykrywalne poziomy fikoliny-3 w surowicy i który wykazywał niedobór aktywacji dopełniacza zależnej od fikoliny-3.
Wprowadzenie
Układ dopełniacza odgrywa kluczową rolę w wrodzonej odpowiedzi immunologicznej na infekcje i istnieją przekonujące dowody na to, że niedobór dopełniacza jest związany z podatnością na infekcje i autoimmunologię.13 Trzy szlaki, klasyczna ścieżka, ścieżka lektynowa i alternatywna ścieżka aktywacji system dopełniania. U ludzi na szlaku lektyny znajdują się cztery rozpoznawane cząsteczki: lektyna wiążąca mannozę (MBL), fikolina-1 (zwana także M-fikoliną lub białko związane z fikoliną / P35), fikolina-2 (zwana także L-fikoliną, hucolina , EBP-37 lub fikolina / P35) i fikolinę-3 (zwaną także H-fikoliną, antygenem Hakata, termolabilną .-2 makroglikoproteiną lub substancją termolabilną) .2 Fikoliny wiążą struktury powierzchniowe różnych klas mikroorganizmów i różnych acetylowanych związki, które biorą udział w sekwestracji i usuwaniu umierających komórek gospodarza.2 Mają sekwencje homologiczne i dzielą pewne elementy strukturalne, w tym domenę N-końcową, która zawiera reszty cysteinowe, domenę kolagenopodobną z typowymi powtórzeniami Gly-Xaa-Yaa. o różnej długości i domeny wiążącej fibrynogen. Fikoliny łączą się w duże multimeryczne struktury kilkuset kilodaltonów, które składają się z czterech lub więcej trimerów połączonych przez N-terminalne wiązania dwusiarczkowe, tworząc C-końcową globularną domenę, która umożliwia kompleksowi wiązanie wzorów cząsteczkowych, takich jak acetylowane związki i cukry. , 4 Kolagenowe domeny szkieletowe oddziałują z komórkowymi receptorami i są związane z proteazami serynowymi zwanymi proteazami serynowymi związanymi z MBL (MASP) – MASP-1 i MASP-2, które aktywują układ dopełniacza, jak również MASP-3 i małe białko związane z MBL (sMAP), którego funkcje są nieznane.5 Fikolina-3, dominująca cząsteczka rozpoznawania ścieżki lekowej w osoczu, ma średnie stężenie 25 .g na mililitr u zdrowych białych osób, a następnie fikolina-2 (5 .g na mililitr) i MBL (1 .g na mililitr) .6-8 W przeciwieństwie do tego, fikolina-1 występuje zwykle w bardzo niskich stężeniach w osoczu (<0,1 .g na mililitr) .9 Gen kodujący fikolin-1 (FCN1 ) wyraża się w bon komórki pochodzące od szpiku, które kodują fikolinę-2 (FCN2) ulegają ekspresji w wątrobie, i że kodujący fikolin-3 (FCN3) ulega ekspresji w wątrobie i płucu.
Określony genetycznie niedobór i defekty MBL są powszechne i dobrze opisane11, ale odziedziczony niedobór fikoliny występuje rzadko. Polimorfizmy, które mogą wpływać na stężenie i funkcję fikoliny-2 są jednak stosunkowo częste.10,12 W części kodującej genu FCN3 (na chromosomie 1p36.11), mutacja zmiany ramki odczytu (FCN3 + 1637delC, rs28357092) w eksonie 5 obserwowano w stanie heterozygotycznym wśród zdrowych osób, z częstością alleli 0,01,6. Mutacja powoduje przesunięcie w ramce odczytu i zmienia skład aminokwasowy C-końca białka obejmującego pozycję aminokwasową 117 do pozycji 180, gdzie sekwencja białka nonsensownego jest zakończona w wyniku kodonu stop
[patrz też: styropian spadkowy, ekrany bezszwowe, Fordanserki ]
Powiązane tematy z artykułem: ekrany bezszwowe Fordanserki styropian spadkowy